Selamlar,
Yolgezer Kardeşliği'nin bisiklet eksiğini tek başına yaratan insan olarak
en sonunda bisikleti asılı durduğu yerden indirdim. Okula ve işe (yani yine okula:)) bisikletle gidip geliyorum. Tabi mesafe çok kısa (ev-iş: 2,5-3, okul-iş: 1-1,5, demek ki ev-okul: 4-4,5) ama yine de hiç yoktan iyidir. Ayrıca trafikte sürmek bisiklet üzerinde denge sağlamak için de iyi bir idman.
Arada hafif bir bel sakatlığım oldu. Aslında eski bir sakatlık nüksetti desek daha yerinde olur. 1 haftalık bir aralıktan sonra herşey eskisi gibi.
Ancak hala koşulara başlayamadım ve bu içimde büyüyen bir derde dönüştü. Sanırım bu akşam uzun zamandan beri ihmal ettiğim yollara geri dönebilirim.
Takım arkadaşımın yazısını çok başarılı buldum; herkese yol gösterici olabilecek nitelikte. Belki yarış sırasında yaşananlar deneyimlerden daha fazla alıntı yapılabilirdi... ama zaten onları yeri geldikçe yazıyoruz. Demek ki neymiş, bizi sürekli takip etmeniz gerekirmiş. :)
Raporum bu kadardır, saygılarımla :P
serkan
Kaydol:
Kayıt Yorumları (Atom)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder